19 maart

Het werd niet zondag, niet maandag maar pas dinsdag toen we vertrokken uit Hassilabied....gewoon omdat het er zo mooi is! De prachtige kleuren van de Sahara die op ieder moment van de dag anders lijken te zijn, de mooie oase vol vogels, de ligging en het gemoedelijke van de camping, het zwembad én wederom het gezelschap van Andries en Tiny, redenen genoeg dus om wat langer te blijven.
Gisteren toch maar vertrokken, en omdat we zo langzamerhand echt aan de terugreis moeten beginnen, wilden we deze reis bijna 400 kilometer noordelijker eindigen. Dat ging prima, we zijn vroeg vertrokken en de route nationale was over het algemeen heel goed te doen. Dat Marokko in veel opzichten een (prachtig) land van contrasten is werd onderweg weer bevestigd, in het zuiden bijna geen verkeer, nou ja, ezels, dromedarissen, paarden, karretjes en een enkele taxi, onderweg kwamen we allengs meer verkeer tegen, ook weer van die vernuftig hoog opgestapelde vrachtautootjes (zie foto) Er lopen in Marokko overal wel zwerfhonden rond maar zo'n 50 kilometer voor Azrou, zagen we er pas echt veel, op iedere mogelijke stopplek lag of stond wel een groepje, je aankijkend terwijl je langs reed, alsof ze wilden zeggen, 'stop, dat kan op deze plek, en geef me iets te eten'. Ik vond het een zielig gezicht.
Het landschap was intussen veranderd, via de woestijn, de prachtige oases, de groene vallei en de gorges van de Ziz, bereikten we een grote dorre hoogvlakte, daarna reden we door de hoge Atlas met besneeuwde toppen rondom, uiteindelijk werd het landschap weer mooi groen en kwamen we in oeroude cederbossen. In deze cederbossen leeft een apensoort, ik had er gisteren onderweg al eentje gezien en vandaag, tijdens een wandeling in het bos, kwamen we er heel veel tegen, leuk om dat eens mee te maken!
We hadden van een mede-kampeerder in Hassilabied gehoord dat er hier in de omgeving van Azrou een hele goede camping zou zijn, deze camping is van een ontzettend rijke emir en het zou er ongekend luxe zijn. Dat wilden we zelf wel eens ontdekken en daarom reden we naar de Eurocamping, bij het zien van het potsierlijke paleis en dito ingang wilde ik eigenlijk verder rijden naar een andere camping hier ook in de buurt maar Hans had genoeg van het rijden en we besloten er dan toch maar een kijkje te nemen. Het was bijzonder (zie foto's) ik heb er heerlijk gedoucht, we kregen een gratis maaltijd aangeboden (een heerlijke tajine) en de volgende ochtend werd er een gratis stokbrood rondgebracht, ongelofelijk. Tijdens de ochtendwandeling met Shiva zag Hans de emir zitten,(een man van een jaar of zeventig) omgeven door een aantal hele jonge meisjes, zij brachten hem grote schalen eten, en waren er verder puur en alleen om hem in de watten te leggen. Wij besloten dat we liever naar de andere camping wilden, en daar hebben we geen spijt van. Jammer is wel dat Andries en Tiny nu op de Eurocamping zitten, dat was niet volgens planning, zij zouden langer over de reis doen maar het weer en de campings onderweg vielen tegen, ons berichtje over ons vertrek van de Eurocamping bereikte hen net te laat, maar ach, maken zij het daar ook eens mee:-) Het is hier op camping auberge Amazigh in al z'n eenvoud véél leuker. De camping is klein en gemoedelijk, er lopen kippen rond, er zitten ooievaarsnesten op het dak van de auberge, het is hier groen, er loopt een mooi beekje langs de camping, de fruitbomen staan op het punt om te gaan bloeien, de eigenaar (alweer een Hassan) is erg aardig en dat hij ook nog eens lekker kan koken is vanavond bewezen, ik had gelezen dat hij erg goed is in het bereiden van forel, en dat is ook zo! Hassan bracht de bestelde forel zelf naar de camper, prachtig opgediend met veel knoflook, peterselie en champignons en gegarneerd met mini-courgette, gepofte aardappel, rettich en rijst....mmmmm! We betalen er graag voor, kost hier toch bijna niks;-)
We zouden dus ook hier wel wat langer willen blijven maar ja, dat gaat niet, morgen vertrekken we, eerst naar de supermarkt Marjane in Meknès (er raken nu echt dingen op waaronder de brokjes voor Shiva, niet te geloven dat ons laatste bezoek aan een echte supermarkt in Agadir was, er was onderweg verder gewoon niks) en daarna naar een camping in Ouazzane. Vanaf daar is het niet meer heel ver naar camping La Ferme aan de Middellandse zee, de plek waar deze reis door Marokko ook is begonnen.