21 februari

Op dit moment staan we op een paradijselijke camperplek direct aan zee, we hebben vanavond de zon vanaf onze plek onder zien gaan en overdag kwamen er paarden, dromedarissen en ezels voorbij, dat alles bij een heerlijke temperatuur van zo'n 22 graden, wat wil een mens nog meer?
Toen we hier gisteren aankwamen was er eigenlijk geen plaats, je hebt hier 2 veldjes voor in totaal zo'n 40 campers, op het ene veld staan voornamelijk groepen jongeren, veelal surfers, op het andere veld taan meest mensen zoals wij, veelal ouderen dus...Wij namen in eerste instantie genoegen met een plek in het midden en waren daar erg blij mee, we hielden rekening met enig lawaaioverlast vanaf het jongerenveld maar lawaai kwam van onverwachte hoek: een aggregaat van de (senior) buurman direct naast ons. In de loop van vandaag kwam onze huidige plek vrij, en de stevige golven overstemmen het aggregaat nu bijna.
Deze camperplek is bewaakt, overdag is er een gardien die voor 10 dirham zijn werk doet (incasseren) en 's nachts komen er 3 jongelui die het voor 20 dirham van hem overnemen. Je kunt het hier lang volhouden, er komt een waterauto langs, een gasleverancier, je kunt koekjes kopen, of frambozen of vloerkleden of sieraden of pinda's of vis of...je kunt een ritje op een dromedaris of op een paard maken, je kunt wavesurfen, c'est le paradis! Hans liet Shiva net uit en had een grote zaklamp/schijnwerper bij zich, de gardiens kwamen er meteen op af en na gezien te hebben dat het "goed volk' betrof vroegen ze of de zaklamp ook te koop was, dat is hier heel gewoon, er wordt regelmatig gevraagd of we iets in de handel hebben of iets te ruilen.

Eergisteren zijn we van de (leuke) camping in Sidii Kaouki naar Essaouira gegaan, we vonden een parkeerplek bij de vissershaven recht tegenover de oude Medina, voor 20 dirham mochten we hier een dag en een nacht blijven staan. Het bezoek aan de medina was een hele ervaring en Essaouira is echt een heel mooi oud stadje! De mensen waren er, zoals eigenlijk overal, erg vriendelijk, ze proberen je natuurlijk wel iets te verkopen maar ik vond ze zeker niet opdringerig, wel slim: er was een sieradenverkoper die mij complimenteerde met mijn oorbellen en zo een praatje begon. We werden al snel naar binnen gevraagd omdat hij, zo zei hij, ons op een kaart wilde laten zien uit welk deel van Marokko hij afkomstig was. Hij vertelde uitvoerig over zijn dorp (ten zuiden van de vallei van de Drâa, in de Sahara) en liet sieraden zien die daar worden gemaakt, natuurlijk met het doel deze aan ons te verkopen maar toen we dit niet wilden bleef hij vriendelijk verder vertellen, het was een leuke ontmoeting.
We wilden natuurlijk ook ergens een hapje eten, niet op een toeristische plek maar iets authentieks, ergens in een smal achteraf straatje stonden we even te kijken bij een klein restaurantje maar hier kon je alleen tajines eten en hoewel we dat erg lekker vinden hadden we nu zin in vis, dat zeiden we ook tegen iemand die ons vroeg of we wilden komen eten. Deze man vroeg ons daarop met hem mee te komen, hij wist vlakbij een prima adres voor verse vis, na een paar nog smallere straatjes kwamen we bij een kleine vismarkt, we dachten dat de man ons verkeerd begrepen had, we wilden een restaurant waar we vis konden eten, niet zelf vis kopen. Maar het bleek helemaal goed te zijn, het was de bedoeling dat je je eigen vis uitkoos en dat deze vervolgens ter plekke in een piepklein restaurantje voor je werd klaargemaakt. Ik koos voor Hans een dorade en voor mezelf iets dat ik niet kende maar wat volgens dezelfde man heel erg lekker moest zijn, We moesten de vis gewoon afrekenen bij de visverkoper (30 dirham, nog geen 3 euro) een andere man maakte ze schoon (5 dirham) en leverde ze af bij het restaurantje. Hier kregen we een salade, olijven, brood, de vis en thee geserveerd voor samen 55 dirham, we hebben gesmuld en gegeten met onze handen want bestek kreeg je er niet bij. Een bijzondere ervaring!
Een groot contrast met een bezoek aan een terras even later, hier betaalden we voor 1 biertje en 1 wijntje net zoveel als voor de hele maaltijd...en dat is vergelijkbaar met de prijzen in Saint Tropez, het was dat we echt even naar het toilet moesten, dan moet je weleens wat.
Hans is in de Medina ook nog even naar de kapper geweest, net als overal moet je ook hier onderhandelen over de prijs, Hans is daar niet zo goed in (ik wel:-)) hij kreeg met moeite 10 dirham van de prijs af maar de kapper was handig en schoor hem ook nog vakkundig en wenkbrauwen werden ook gedaan, dat zat natuurlijk niet bij de prijs in, maar ach, voor 70 dirham in totaal moet je niet moeilijk doen ook al vinden we het kapsel niet erg geslaagd.

Wordt vervolgd!