9 maart

Na de hitte van de afgelopen dagen was het gisteren een stuk koeler en eigenlijk vonden we dat wel even lekker. We hebben er een heerlijk dagje van gemaakt, zelf een lekkere tajine op een houtskoolvuurtje bereid, (de benodigde ingrediënten werden door de zoon van de campingeigenaar geleverd!) lekker gelezen en 's middags een borreltje gedronken met Andries en Tiny die na een dag Taroudant ook op camping Toubkal waren gearriveerd. We hadden het nog wel veel langer op Toubkal uit kunnen houden maar ja, we zullen toch zo langzamerhand richting Ceuta moeten.
Vanmorgen dus toch maar vertrokken, en alweer was het gevoel "partir c'est mourir un peu".
Afgelopen nacht hadden we een paar spetters regen en vanmorgen zagen we onderweg dat er op de hogere bergen ten noorden van ons wat sneeuw was gevallen, een mooi gezicht en dat was de reis van vandaag ook. We hadden de navigatie ingesteld op een camping net buiten Ouarzazate en volgens Tomtom hadden we maar 120 kilometer te gaan terwijl Ouarzazate zelf al meer dan 150 kilometer van Taliouine af ligt. Ik lees altijd kaart en begreep niet welke route dit dan zou kunnen zijn maar Hans had de navigatie zelf ingesteld en (zoals altijd) had hij er het volste vertrouwen in, hij bleef dus deze aanwijzingen volgen, ook toen ik zei dat we in Tazenakht volgens de kaart een andere richting moesten nemen. Hans luisterde niet en we kwamen op een prachtig, maar wel heel smal weggetje en reden door een werkelijk magnifiek landschap (ik was Tomtom dankbaar) maar na zo'n 5 kilometer werd de smalle weg ineens onverhard en toen vond Hans het helemaal niet zo leuk meer, we zagen een herder met een paar geiten en Hans vroeg mij of ik hem zou willen vragen of de weg (volgens Tomtom nog 50 kilometer tot een rotonde) onverhard bleef. Tegen beter weten in deed ik dat want hoe zou die herder mij kunnen verstaan en hoe zou hij dan ook nog kunnen weten hoe de weg eruit zou zien? We hadden al een hele tijd geen auto's gezien en het leek mij niet logisch dat onze man er eentje zou hebben maar goed, ik ben uitgestapt en heb mijn vraag gesteld, het ontzettend lieve mannetje wist mij (heel trots) te vertellen dat de route helemaal naar Ouarzazate liep en begon vervolgens zijn rugzak leeg te maken, hij liet mij zijn proviand zien, eieren en mandarijnen, en wilde dat ik dat van hem aan zou nemen. We hebben even zitten praten of eigenlijk meer gebarentaal gebruikt want hij kende maar een paar woorden Frans, het afscheid was heel hartelijk en uiteindelijk heb ik toch maar een mandarijntje van hem aangenomen, in ruil voor een foto konden wij hem wat lekkere koekjes toeschuiven. Zo'n ontmoeting maakt de slechtste dag goed en dit was al een mooie dag...,wat wonen er toch lieve mensen in Marokko!
We hebben de reis via de onverharde route, grotendeels langs en over de Ouad Ait Douche, (ouad is rivier) vervolgd, het was schitterend, misschien moeten we voor de volgende keer maar een 4x4 aanschaffen:-)
Ondanks de onverharde weg die zo'n 45 kilometer lang bleek en niet op onze Michelinkaart te vinden is, waren we toch mooi vroeg op de plaats van bestemming, een piepkleine camping (20 plaatsen) op een heel mooi plekje in een oase, om er te komen moesten we tussen het vuilnis laveren maar het terreintje zelf is netjes en schoon en de service is goed, we kwamen op 14.00u aan en konden nog een maaltijd bestellen, een heerlijke couscous.