12 februari
Door: Emy
Blijf op de hoogte en volg Emy
11 Februari 2014 | Marokko, Tétouan
Op de camping in Tarifa werden tickets aangeboden voor 280,- euro maar dat moest volgens onze reisgids "camping-car en Maroc door Gandini" goedkoper kunnen, en dat was zo. We zijn naar Algeciras gereden, tickets gekocht voor 200,- euro bij Gutiérrez Viages Normandie, we werden er goed geholpen, de benodigde papieren om de camper tijdelijk in te kunnen voeren werden er voor ons klaargemaakt, we werden gewezen op een overnachtingsplek vlak in de buurt en bovendien kregen we nog een lekkere cake en een fles cider cadeau! We hadden een kaartje gekregen met de tijden waarop de boot zou varen en er was ons gezegd dat we op iedere gewenste tijd mee konden. Nou, dat bleek niet zo te zijn, we wilden de boot van 9.00u nemen en we waren, heel netjes, net na achten bij de haven maar daar kregen we te horen dat de eerste grote boot, geschikt voor campers, pas om 13.30u zou varen.
13.30u werd uiteindelijk bijna 14.00u: we stonden met de camper achter een bus en waren getuige van verschillende vrij hardhandige arrestaties van mensen uit die bus, ik nam er (dacht ik) stiekem foto's van maar dat werd opgemerkt en ik moest de foto's verwijderen, het zou om de arrestatie van een paar extremisten gaan, zo werd ons verteld. Hoe het ook zij, het wemelde er van politie, in burger en in uniform, en de boot voer dus niet op tijd. Op zich niet heel erg maar we hadden ervoor gekozen om in Ceuta van boord te gaan en dan moet je nog door de douane en natuurlijk voor het donker wordt nog een overnachtingsplek zoeken in een voor ons totaal onbekend land. Het werd nog spannender, toen we in Ceuta van boord gingen werden we staande gehouden door de Spaanse politie, een allervriendelijkste man vroeg ons naar onze paspoorten en die van Shiva en Shira. En toen hoorden we dat alle papieren weliswaar in orde waren maar dat Spanje tegenwoordig ook een bloedonderzoek voor huisdieren eist, waaruit blijkt dat er geen sporen van rabiës aanwezig zijn. Zo'n bloedonderzoek moet in een land binnen de EU zijn afgenomen, heb je dat niet dan moeten huisdieren 30 dagen in quarantaine voordat je ze mee mag nemen naar Spanje. Wij waren hiervan niet op de hoogte en ook onze dierenarts waar we vooraf waren voor de verplichte rabiës-enting wist dit niet.We hadden wel gelezen dat we een gezondheidsverklaring moesten kunnen overleggen maar dit bleek dus niet voldoende te zijn.
In plaats van rechtstreeks op weg naar Marokko te kunnen zat er dus niets anders op dan in Ceuta eerst nog op zoek te gaan naar een dierenarts om dit bloedonderzoek te kunnen laten doen. Dat is uiteindelijk gelukt, Kim heeft thuis op internet het adres van een dierenarts gezocht en via de navigatie en ontzettend behulpzame mensen slaagden we erin om dit adres te vinden. Onze arme hond en kat moesten vervolgens na alle stress van de reis bij die dierenarts worden achtergelaten, waarna we ze na een half uur en tegen betaling van 240 euro weer konden afhalen. Het duurt een paar dagen voordat de uitslag van deze test binnen is en daarom zal de dierenarts deze uitslagen naar ons toe mailen.
Vonden we de aankomst in Ceuta nog heel gewoon Spaans, dit werd na het passeren van de Spaanse douane ineens héél anders, wat een ongeregeld zootje! We hadden al gelezen dat er overal mannetjes zouden staan om je door de Marokkaanse douane te loodsen en dit was ook zo. We waren er blij mee want zonder onze man (op de foto rechts met cape) zouden we echt niet geweten hebben hoe het moest. "Onze" man vertelde waar we de camper konden parkeren (en hielp daarbij) wees de verschillende loketten aan waar je voor het importeren van de auto moest zijn, waar je de paspoorten moest laten stempelen, waar je de inreis-papieren moest brengen....natuurlijk tegen een goede pourboire maar dat hadden wij er graag voor over! De grens over ging dan ook best snel, binnen een uur was alles geregeld. We waren nog wel even getuige van een flinke aframmeling van een Marokkaan door een politie beambte, het was bij de grens ontzettend druk met Marokkanen die tax-free inkopen hadden gedaan, dat mag met mate maar er waren excessen en dat mag niet, de meeste mensen waren lopend en hadden zoveel tassen bij zich als ze konden dragen maar de man in kwestie was met een oude auto die werkelijk volgeladen was, en dat mocht niet. Behalve het enorme pak slaag dat hem ten deel viel werden alle goederen overgeheveld in een speciaal daarvoor opgetrommelde politie-auto. Ik heb er maar geen foto van gemaakt ;-)
Eenmaal de grens over keken we onze ogen uit, wat een andere wereld, er stonden net over de grens, zonder te overdrijven, wel een paar honderd oude taxi's, allemaal hele oude Mercedessen, te wachten op lange rijen mensen die allemaal te voet de grens over waren gegaan om inkopen te doen en weer per taxi terug naar huis moesten. Het leek één grote volksverhuizing.
Tijd om hier lang bij stil te staan hadden we niet, het werd bijna donker en we moesten nog naar de camperplek die we in onze resisgids hadden gevonden. Zonder routekaart maar met navigatie slaagden we erin om deze plek vrij snel te vinden, net niet meer voor donker maar het ging gelukkig goed. We staan nu op een aire de repos in Cabo Negro, een hele mooie plek, bij hotel-restaurant La Ferme.
Vandaag hebben we in een grote Marjane supermarkt hier in de buurt een Michelin routekaart en een dongel aangeschaft. Het landschap hier is erg mooi, heel groen en subtropisch maar we willen verder naar het zuiden. Morgen gaan we naar de Atlantische kust, we willen zeker in de buurt van Kenitra uitkomen maar als het meezit en als de wegen goed zijn gaan we nog verder zuidwaarts.
13.30u werd uiteindelijk bijna 14.00u: we stonden met de camper achter een bus en waren getuige van verschillende vrij hardhandige arrestaties van mensen uit die bus, ik nam er (dacht ik) stiekem foto's van maar dat werd opgemerkt en ik moest de foto's verwijderen, het zou om de arrestatie van een paar extremisten gaan, zo werd ons verteld. Hoe het ook zij, het wemelde er van politie, in burger en in uniform, en de boot voer dus niet op tijd. Op zich niet heel erg maar we hadden ervoor gekozen om in Ceuta van boord te gaan en dan moet je nog door de douane en natuurlijk voor het donker wordt nog een overnachtingsplek zoeken in een voor ons totaal onbekend land. Het werd nog spannender, toen we in Ceuta van boord gingen werden we staande gehouden door de Spaanse politie, een allervriendelijkste man vroeg ons naar onze paspoorten en die van Shiva en Shira. En toen hoorden we dat alle papieren weliswaar in orde waren maar dat Spanje tegenwoordig ook een bloedonderzoek voor huisdieren eist, waaruit blijkt dat er geen sporen van rabiës aanwezig zijn. Zo'n bloedonderzoek moet in een land binnen de EU zijn afgenomen, heb je dat niet dan moeten huisdieren 30 dagen in quarantaine voordat je ze mee mag nemen naar Spanje. Wij waren hiervan niet op de hoogte en ook onze dierenarts waar we vooraf waren voor de verplichte rabiës-enting wist dit niet.We hadden wel gelezen dat we een gezondheidsverklaring moesten kunnen overleggen maar dit bleek dus niet voldoende te zijn.
In plaats van rechtstreeks op weg naar Marokko te kunnen zat er dus niets anders op dan in Ceuta eerst nog op zoek te gaan naar een dierenarts om dit bloedonderzoek te kunnen laten doen. Dat is uiteindelijk gelukt, Kim heeft thuis op internet het adres van een dierenarts gezocht en via de navigatie en ontzettend behulpzame mensen slaagden we erin om dit adres te vinden. Onze arme hond en kat moesten vervolgens na alle stress van de reis bij die dierenarts worden achtergelaten, waarna we ze na een half uur en tegen betaling van 240 euro weer konden afhalen. Het duurt een paar dagen voordat de uitslag van deze test binnen is en daarom zal de dierenarts deze uitslagen naar ons toe mailen.
Vonden we de aankomst in Ceuta nog heel gewoon Spaans, dit werd na het passeren van de Spaanse douane ineens héél anders, wat een ongeregeld zootje! We hadden al gelezen dat er overal mannetjes zouden staan om je door de Marokkaanse douane te loodsen en dit was ook zo. We waren er blij mee want zonder onze man (op de foto rechts met cape) zouden we echt niet geweten hebben hoe het moest. "Onze" man vertelde waar we de camper konden parkeren (en hielp daarbij) wees de verschillende loketten aan waar je voor het importeren van de auto moest zijn, waar je de paspoorten moest laten stempelen, waar je de inreis-papieren moest brengen....natuurlijk tegen een goede pourboire maar dat hadden wij er graag voor over! De grens over ging dan ook best snel, binnen een uur was alles geregeld. We waren nog wel even getuige van een flinke aframmeling van een Marokkaan door een politie beambte, het was bij de grens ontzettend druk met Marokkanen die tax-free inkopen hadden gedaan, dat mag met mate maar er waren excessen en dat mag niet, de meeste mensen waren lopend en hadden zoveel tassen bij zich als ze konden dragen maar de man in kwestie was met een oude auto die werkelijk volgeladen was, en dat mocht niet. Behalve het enorme pak slaag dat hem ten deel viel werden alle goederen overgeheveld in een speciaal daarvoor opgetrommelde politie-auto. Ik heb er maar geen foto van gemaakt ;-)
Eenmaal de grens over keken we onze ogen uit, wat een andere wereld, er stonden net over de grens, zonder te overdrijven, wel een paar honderd oude taxi's, allemaal hele oude Mercedessen, te wachten op lange rijen mensen die allemaal te voet de grens over waren gegaan om inkopen te doen en weer per taxi terug naar huis moesten. Het leek één grote volksverhuizing.
Tijd om hier lang bij stil te staan hadden we niet, het werd bijna donker en we moesten nog naar de camperplek die we in onze resisgids hadden gevonden. Zonder routekaart maar met navigatie slaagden we erin om deze plek vrij snel te vinden, net niet meer voor donker maar het ging gelukkig goed. We staan nu op een aire de repos in Cabo Negro, een hele mooie plek, bij hotel-restaurant La Ferme.
Vandaag hebben we in een grote Marjane supermarkt hier in de buurt een Michelin routekaart en een dongel aangeschaft. Het landschap hier is erg mooi, heel groen en subtropisch maar we willen verder naar het zuiden. Morgen gaan we naar de Atlantische kust, we willen zeker in de buurt van Kenitra uitkomen maar als het meezit en als de wegen goed zijn gaan we nog verder zuidwaarts.
-
13 Februari 2014 - 07:57
Ilona :
Wat een belevenissen!! Gaaf! Waarom nou net geen foto van die 100 oude Mercedessen, leek me een leuk gezicht :-) -
13 Februari 2014 - 08:17
Ilona :
Je beschrijft het trouwens allemaal erg leuk en interessant om te lezen :-)
Xxx -
13 Februari 2014 - 12:36
Kim:
Leuk om jullie verhalen te lezen.. Die mannetjes zul je wel vaker tegen komen ;-) Mooi dat jullie een ticket voor 200 euro konden krijgen! Wel verveldend dat jullie gelijk op zoek moesten naar een dierenarts en dat shiva en de kat daar ook nog alleen achter moesten blijven :-( dat had ik denk ik niet gedaan. Tijdens het zoeken naar een dierenars kwam ik ook een verhaaltje tegen over een slager die honden verwerkt tot worst brrr..
Wat hadden jullie in Spanje een super mooi plekje!
Fijne reis nog en voorzichtig!
xxxx -
13 Februari 2014 - 20:06
Adrie:
Fijn dat alles goed gaat maar niet vanzelf lees ik.
Leuk verslag schrijf je Emy, zit het te lezen of ik er zelf bij ben.
Doe voorzichtig en veel plezier verder.
Adrie. -
14 Februari 2014 - 09:30
Akke:
Wat een verhalen! Prachtig. Ben erg benieuwd hoe herder gaat. Zie wel overeenkomsten met Kameroen.
Veel plezier verder!
-
15 Februari 2014 - 19:08
Emy Kalt:
Volgende keer gewoon mee, Akke! -
15 Januari 2016 - 19:03
Roos:
Hallo,
ik kom net via google op jullie blog omdat ik het zelfde probleem met onze hondjes heb. Hebben jullie toevallig nog het adres van die dierenarts in Ceuta? Ik en mijn vriend staan op het punt om met onze camper richting marokko te vertrekken. Deze week liet ik 1 van onze honden enten tegen rabies, en toen hoorde ik van de dierenarts over het bloedonderzoek en dat dit pas na 4 weken kan. We zijn dus nu van plan om wel te gaan en mijn hond, over 4 weken, in spanje te laten testen. hoop dat jullie dit lezen, alvast bedankt!
groeten Roos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
