9 februari

Op het moment dat ik dit schrijf zijn we in Tarifa, het plan was om morgen met de boot naar Marokko te gaan maar…..het stormt hier. En de verwachting voor morgen is een nog veel hardere wind, er vaart morgen dan ook geen enkele boot. Geen probleem, zo hebben we alle tijd om eens rustig uit te vogelen waar we moeten zijn voor een goedkoop ticket. Dat wordt hier op de camping aangeboden voor 280,- euro (retour, 2 personen en camper) We zullen zien, morgen moeten we toch weer een klein stukje terug richting Algeciras, we moeten nog gas tanken (hebben ze niet in Marokko) en we zagen onderweg hiernaartoe veel verkooppunten voor boottickets, vandaag (zondag) waren de meeste gesloten, dus kijken we morgen even. We zullen dan waarschijnlijk ergens op een camperplek de nacht doorbrengen, de camping hier was bedoeld om nog even te kunnen internetten, te douchen, water te tanken, toilet te legen etc. Jammer genoeg is er hier maar heel beperkt internetten mogelijk en daarom zal de plaatsing van dit reisverslag moeten wachten totdat we in Marokko zijn.
Afgelopen donderdag zijn we van Altea/Albir verder naar het zuiden getrokken en na een paar uurtjes rijden kwamen we in het natuurpark Cabo de Gata. Eigenlijk zouden we hier de volgende dag al weer vertrekken maar we vonden het zó mooi en we hadden zo’n geweldige camperplek dat we besloten er nog een dagje aan vast te knopen. We kampeerden bij het plaatsje La Isleta, daar is een parkeerplaats direct aan het strand waar campers worden gedoogd, echt een superplek! Je loopt vanaf deze camperplek zo naar het pittoreske dorpje, dat als een soort schiereilandje helemaal omsloten wordt door de Middellandse Zee, La Isleta heeft een paar hele leuke restaurantjes en een kleine levensmiddelenwinkel waar je ook brood kunt kopen. Vanaf de camperplek zie je de kleine vissersbootjes uitvaren.
Zaterdag gingen we op weg naar Tarifa, na het zo mooie Cabo de Gata was de route van Almeria tot Motril van een hele andere orde, voor zover je oog reikt zie je plastic, honderden kilometers lang een hele brede strook van alleen maar plastic kassen waarin allerlei groenten worden gekweekt.
Rond etenstijd waren we in Torre del Mar, tijdens eerdere reizen hebben we daar enkele mensen leren kennen en we zouden ze graag weer eens terugzien. Terwijl ik het eten klaarmaakte ging Hans even kijken ze er waren en hij kwam terug met het nieuws dat Chris uit Ierland, en Herma en Cor nog steeds op hun mooie plek daar zitten. Na het eten gingen we hen opzoeken en het draaide er uiteindelijk op uit dat we ’s avonds gezellig tapas zijn gaan eten in Torre en dat we de nacht op hun prachtig plekje, direct aan zee, hebben doorgebracht.
Vanmorgen, voor ons vertrek naar Tarifa, hebben we nog even een kop koffie gedronken bij Herma en Cor, gezellig en ook nog eens erg nuttig want we hoorden van ze dat je tegenwoordig je bankpas moet activeren voor gebruik buiten Europa. Dat wisten wij niet maar gelukkig hebben we dit meteen kunnen regelen! Gracias Herma en Cor.